Tijs overwint de Triatlon van Alpe d’Huez

Tijs: Ik ben vorige nacht teruggekeerd van vakantie en ik ben meteen weer aan het werk gegaan. Het is een drukke dag vandaag dus ik heb even een moeilijk momentje. (lacht)

Tijs: Ik ben net terug uit Portugal. Mijn vriendin en ik hebben er een weekje ontspanning genomen. Dat had ik haar beloofd na mijn ‘zotte uitdaging’ in Frankrijk eerder deze zomer.

Tijs: Eind juli ben ik naar de Franse Alpen getrokken. Ik heb er deelgenomen aan de Triatlon van Alpe d’Huez.

Tijs: Inderdaad. Het was vooral een fysieke beproeving. Eerst moesten we 2,2 kilometer zwemmen in het Lac du Verney. Dat was op zich al een behoorlijke belevenis want het water was ijskoud. Het water stroomt daar recht van de bergen in het meer en is niet veel warmer dan 15 graden. Dat viel dus behoorlijk tegen. (lacht)

Daarna dienden we 120 kilometer te fietsen. Daarbij moesten we 4 cols beklimmen, met als ’toetje’ de legendarische Alpe d’Huez. Na die laatste klim van 15 kilometer hadden we meer dan 3000 hoogtemeters in de benen.

En dan moesten we natuurlijk nog lopen. We liepen op Alpe d’Huez in totaal 3 rondjes van ruim 7 kilometer. 22 kilometer in totaal dus, waarvan de helft op onverharde wegen en bergpaadjes.

Tijs: Alles is twee jaar geleden begonnen. Toen heb ik met mijn collega’s Niels Declerck en Dieter Uyttersprot deelgenomen aan het Belgisch kampioenschap Triatlon. Dat was een trio-triatlon in Eupen. Dieter heeft toen 1,9 kilometer gezwommen, ik heb 90 kilometer gefietst en Niels heeft 21 kilometer gelopen.

Het gaf ons toen een enorme kick dat wij als absolute amateurs derde werden in de teamcompetitie. We sporten alle drie behoorlijk veel maar het was toch een kleine verrassing. Ik keek die dag enorm op naar de atleten die de drie sporten combineerden en ik was meteen verkocht.

Tijs: Er hangt een hele losse aangename sfeer rond triatlon. Als je naar een wedstrijd gaat dan merk je meteen dat iedereen fanatiek met zijn sport bezig is maar tegelijk ook gewoon veel plezier wil hebben. Ik hou van die ongedwongen sfeer.

Vorig jaar heb ik dan beslist om voor de eerste keer individueel deel te nemen aan een kwarttriatlon. Uiteindelijk zijn dat er een paar geworden en het werd steeds interessanter. (lacht) Elke wedstrijd verbeterde ik mijn persoonlijke records en dit jaar stond ik zelfs al twee keer op het podium van een triatlon.

Tijs: Dat weet ik niet. Mijn lichaam is intussen wel gewend geraakt aan lange en zware inspanningen. Op mijn 15de startte ik met competitief wielrennen. Dat heb ik tot mijn 23ste gedaan. Daarna heb ik een lange tijd minder gesport omdat ik minder tijd had met mijn werk. (lacht)

Twee tot drie jaar geleden merkte ik dan dat ik het sporten toch wel miste. Daarom ben ik terug met wielrennen begonnen. Daarna volgde dan de triatlon. De laatste vier jaar heb ik ook lesgegeven aan de Wielerschool in Ronse. Ik combineerde deze job met mijn werk bij Pauwels Consulting. Een aantal dagen per week gaf ik les of begeleidde ik 15- tot 18-jarigen op de fiets, de andere dagen coachte ik de recruitment consultants bij Pauwels Consulting.

Door mijn achtergrond in het wielrennen is het fietsen mijn sterkste onderdeel. Daar kan ik het verschil maken. Zeker op een zwaar parcours zoals dat van de Triatlon van Alpe d’Huez.

Tijs: Hardlopen doe ik nog niet zo lang. Ik merk wel dat ik het conditioneel aankan maar ik heb helaas wel al vaak last gehad van blessures aan mijn knieën, bekken en enkels. Mijn gestel lijkt minder goed aangepast voor lange en intensieve loopinspanningen.

Zwemmen heb ik van bij de basis moeten aanleren. In het begin had ik een barslechte techniek. Ik was er zelfs een beetje beschaamd over. Toen heb ik filmpjes op YouTube opgezocht en een trainer gevonden om mijn techniek bij te schaven. Nu, twee jaar later, is het zwemmen nog altijd mijn minste onderdeel van de triatlon maar ik maak elke maand nog progressie. Ik weet dus nog niet echt tot waar mijn mogelijkheden reiken.

Tijs: Er waren een aantal redenen. Allereerst houd ik natuurlijk van de uitdaging van de triatlon. Ik wilde nog eens een keer uit mijn comfort zone treden. Ik wilde de grenzen van mijn fysieke capaciteiten testen en het is leuk om de lat telkens iets hoger te kunnen leggen.

Voordien had ik nooit deelgenomen aan een wedstrijd van meer dan 4 uur. Nu wist ik dat de wedstrijd 6 tot 7 uren zou duren. Ik wilde weten tot wat mijn lichaam en geest in staat zijn bij extreme omstandigheden.

En natuurlijk is er ook het schitterende decor in de Alpen. Zo een prachtig berglandschap vind je niet in onze buurt. En zoals gezegd kan ik op zo’n zwaar fietsparcours net het verschil maken omdat er zoveel hoogtemeters in zitten.

Tijs: Ik ben al een gans seizoen hard aan het werk. In december, januari en februari heb ik veel gefietst en gezwommen. In maart plande ik een stage en wedstrijd op Mallorca om me ver weg van alle drukte eens specifiek een weekje op de 3 sporten te kunnen concentreren. In april, mei en juni heb ik aan een aantal Belgische wedstrijden deelgenomen om competitieritme op te doen.

Tijs: Zeker! Ik had nooit gedacht dat ik bij mijn eerste deelname een 24ste plaats zou halen. Op 1100 deelnemers is dat niet slecht. (lacht) Er deden ook heel wat professionele atleten mee. Het gaf een kick om me eens te kunnen meten met die mannen.

Tijs: De beklimming van Alpe D’Huez! Met 3 cols in de benen is zo een steile en lange klim echt moordend. En het was bovendien ook heel warm op de col met temperaturen boven de 25 graden. De hitte plakte letterlijk op mijn lichaam en het was zaak om niet gedehydrateerd te geraken.

Toen ik de wisselzone bovenop Alpe D’Huez bereikte gaf mijn pa aan dat er nog maar 25 deelnemers gepasseerd waren. Dat mocht ik niet meer afgeven. Ik kreeg een mentale boost om ook het lopen zonder problemen te kunnen afwerken.

Tijs: Geen enkele keer. Ik was mentaal goed voorbereid. Ik had vooraf het parcours verkend, een voedingsplan opgesteld en ik zat meteen in het juiste ritme. Ik won na de zwemproef telkens plaatsen en presteerde uiteindelijk beter dan ik vooraf gehoopt had. De motivatie heeft het uiteindelijk gewonnen van de vermoeidheid.

Tijs: Nee, gelukkig niet. Mijn pa en mijn schoonbroer zijn meegegaan. Dat is eigenlijk toch wel een noodzaak bij zo’n wedstrijd. We hebben vooraf het parcours verkend en pittige trainingen gedaan.

Mijn schoonbroer assisteerde me met de fiets en mijn pa zorgde ervoor dat de accommodatie, het eten en het drinken in orde waren. Daardoor kon ik mij volledig op de wedstrijd concentreren. Dat was wel fijn.

Tijs: De eerste dagen voelde ik dat mijn lichaam rust nodig had. Mijn spieren waren helemaal verzuurd. Na een aantal dagen voelde ik dat mijn lichaam hersteld was. Toen ben ik meteen terug beginnen trainen, zij het aan een heel rustig tempo. Op zo’n moment merk je dat je lichaam snel recupereert en paraat is voor nieuwe inspanningen.

Tijs: Het smaakt alleszins naar meer. Ik besef nu dat mijn lichaam een dergelijke inspanning aankan en dat ik mijn limieten nog niet bereikt heb. Ik denk eerlijk gezegd wel dat een Ironman (volledige triatlon) binnen mijn mogelijkheden moet liggen. Volgend jaar wil ik graag deelnemen aan zo een wedstrijd in Frankrijk of Wales.

Tijs: Ik werk een triatlon op de volledige afstand liefst zo dicht mogelijk bij huis af. Zo hoef ik weinig rekening te houden met verplaatsingen, tijdszones en andere factoren zoals vreemde talen of extreme weersomstandigheden. Ook financieel blijft het op deze manier haalbaar. En ik heb me laten vertellen dat de Ironman wedstrijden in Frankrijk en Wales een zwaar fietsparcours hebben. Dat speelt zeker in mijn voordeel.

Ik houd niet echt van volledig vlakke parcours waarop je 180 kilometers fietst zonder een heuvel tegen te komen. Ik heb liever een gevarieerd parcours met klimmetjes en afdalingen waar ook techniek en souplesse een rol spelen. Op die manier heb je ook het gevoel dat de wedstrijd snel vooruit gaat.

Tijs: Begin vooral bij het begin. Geef jezelf de tijd om te leren en te genieten van de sport. In België heb je veel toegankelijke evenementen voor recreanten zoals sprintwedstrijden of korte duatlons voor mensen die niet van zwemmen houden. Jong en oud, iedereen kan hieraan deelnemen op voorwaarde dat je conditie en gezondheid het toelaat.

Dat is meteen mijn tweede tip: bereid je goed voor. Triatlon is een veeleisende sport voor het lichaam, waarbij de spieren en het hart- en vaatstelsel enorm belast worden. Voorzie voldoende tijd voor of na het werk om te trainen en bouw dit stapsgewijs op. Er zijn mensen die zonder noemenswaardige voorbereiding de Zermatt marathon lopen, maar dat is slechts weinigen gegeven! (lacht).

Wil je meer interviews met onze consultants lezen?

Vond je dit interview interessant? Bedankt om het met je netwerk te delen!

Wil je meer interviews met onze consultants lezen? Druk dan op de rode knop hieronder. Je ontvangt dan al onze interviews in je mailbox zodra ze op onze website verschijnen.