Op 10 maart 2016 werd de bedrijfswagen van één van onze medewerkers gestolen in Keerbergen. We deelden meteen berichten via diverse media om de zwarte Audi A3 op te sporen.
We beloofden de gouden tipgever:
- een mooie beloning
- sponsoring van een goed doel naar keuze
Tevergeefs.
Tenminste, dat dachten we! Maanden gingen voorbij zonder bericht. Tot we vorige week een telefoontje uit Nederland kregen. Een telefoontje met de gouden tip!
Wij hadden een kort gesprek met Ed, de gouden tipgever. Daarin vertelt hij hoe hij de wagen gevonden heeft. Een “te gek” verhaal. Benieuwd? Lees dan snel verder!
Gouden tip uit Nederland
Ed: Dat is graag gedaan hoor. Mijn naam is Ed Dijkstra. Ik werk als hovenier in Haren, vlakbij Groningen.
Ed: Als hovenier onderhoud ik het Stationsplein in Haren. Dat is een parkeerterrein naast het station waar je gratis kunt parkeren.
We onderhouden het groen naast het plein: schoffelen, knippen, snoeien, klepelen, enz. Daar hebben we vaak grotere apparatuur voor nodig. Daarom plaatsen we ook geregeld borden wegens werkzaamheden.
De zwarte auto stond er echt al enkele maanden, borden of niet. Dat vond ik best verdacht.
Ed: Eerst dacht ik dat iemand van jullie werknemers in Groningen werkte. Maar de wagen stond er echt dag in, dag uit. Dat prikkelde toch wel echt mijn nieuwsgierigheid. (glimlacht)
Ed: Zoiets ja. (lacht) Op de achterruit van de wagen kleefde een sticker van Pauwels Consulting. Thuis bezocht ik jullie website en vond ik jullie telefoonnummer.
Op die manier kwam ik te weten dat het om een gestolen wagen ging die wellicht enkele maanden eerder als vluchtwagen werd gebruikt én gedumpt.
De wagen is inmiddels weer naar België getakeld. En niet veel later kreeg ik een fles champagne van jullie Audi-garage. Zeer attent. (lacht)
Ed: Ja, ik zou graag KiKa sponseren: Stichting Kinderen Kankervrij. Dat is een fonds dat investeert in onderzoek naar kinderkanker om de genezingskans te verhogen.
Ed: Wel, als kind heb ik vroeger wel een tijdje in het ziekenhuis gelegen naast kinderen met kanker.
Men vertelde mij toen vaak dat die kinderen naar huis gingen omdat ze genezen waren. Helaas was dat niet zo natuurlijk, maar als kind besef je zoiets niet.
En dat is me later eigenlijk altijd bijgebleven. Ik vond het erg triest en ontroerend. Om de kinderen van nu een betere kans op genezing te geven, kies ik voor KiKa.
Meld je aan voor onze updates
Vond je dit interview interessant? Bedankt om het met je netwerk te delen!
Wil je meer interviews lezen? Druk op de rode knop hieronder. Je ontvangt dan al onze interviews in je mailbox zodra ze op onze website verschijnen.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!